رم برای ذخیره‌سازی برنامه‌ها و داده‌ها در سیستم‌عامل استفاده می‌شود؛ بنابراین، نصب RAM بیشتر باعث انتقال داده بین CPU و RAM و هارددیسک‌ها می‌شود. سیستم‌عامل همچنین می‌تواند از دیسک سخت به‌عنوان حافظه مجازی استفاده کند. اما RAM را با دستگاه‌های ذخیره انبوه مانند دیسک‌های سخت یا SSD اشتباه نگیرید.
محتویات RAM می‌توانند آزادانه تغییر کنند، RAM به‌محض خاموش‌کردن رایانه محتوای خود را از دست می‌دهد. در حالی که ذخیره مغناطیسی می‌تواند داده‌ها را برای سال‌ها نگه دارد. محتوای RAM موقتی است و بسیار سریع‌تر از SSD است. سرعت RAM در نانوثانیه (میلیاردیم ثانیه) اندازه‌گیری می‌شود، در حالی که ذخیره مغناطیسی و SSD برحسب میلی‌ثانیه (هزارم ثانیه) اندازه‌گیری می‌شوند.
با قدرتمندتر شدن سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌های کاربردی و افزودن ویژگی‌های بیشتر، به میزان روزافزونی به RAM نیاز دارید. ازآنجاکه RAM یکی از محبوب‌ترین به‌روزرسانی‌ها برای اضافه‌کردن به هر سیستم لپ‌تاپ یا دسکتاپ است، شما باید با نحوه کار RAM ، انواع RAM و همچنین نحوه افزودن آن به سیستم آشنا باشید.
فاکتورهای موردتوجه برای ارتقا رم
- فاکتور فرم ماژول حافظه (240 پین DIMM ، 184 پین DIMM ، 168 پین DIMM ، 204 پین SO-DIMM و غیره)
- نوع تراشه حافظه مورد استفاده در ماژول (SDRAM ، DDR SDRAM)
- سرعت ماژول حافظه (PC3200 ، PC2-6400 ، PC3-12800)
- تأخیر ماژول حافظه
- بررسی خطا
انواع RAM
تقریباً تمام ماژول‌های حافظه از نوعی تراشه RAM پویا DRAM استفاده می‌کنند. اما DRAM برای حفظ محتوای خود به شارژ مکرر حافظه نیاز دارد.
SRAM
حافظه دسترسی تصادفی استاتیک (SRAM) RAM است که نیازی به به‌روزرسانی دوره‌ای ندارد. به‌روزرسانی حافظه در انواع دیگر RAM معمول است و اساساً عمل خواندن اطلاعات از یک منطقه خاص از حافظه و بازنویسی سریع آن اطلاعات بدون تغییر در همان منطقه صورت می‌گیرد.
با توجه به معماری که SRAM دارد نیازی به‌روزرسانی نیست. SRAM به‌عنوان حافظه پنهان برای پردازنده‌ها، به‌عنوان بافرهای موجود در درایوهای سخت و به‌عنوان حافظه موقت برای صفحه‌های LCD استفاده می‌شود.
به طور معمول، SRAM مستقیماً به یک صفحه مدارچاپی PCB لحیم می‌شود یا مستقیماً با یک تراشه ادغام می‌شود. این بدان معنی است که شما احتمالاً جایگزینی برای SRAM نخواهید شد. SRAM سریع‌تر از DRAM است.
SDRAM
Synchronous DRAM (SDRAM) اولین نوع حافظه‌ای بود که به طور همگام با گذرگاه پردازنده (اتصال بین پردازنده یا CPU و سایر اجزای مادربورد) اجرا شده‌است. بیشتر ماژول‌های 168 پین DIMM از حافظه SDRAM استفاده می‌کنند.
برای تعیین اینکه آیا یک ماژول DIMM دارای حافظه SDRAM است، علائم سرعت آن را بررسی کنید. حافظه SDRAM با المان سرعت درجه‌بندی می‌شود (PC66 برابر است با سرعت 66 مگاهرتز؛ PC100 برابر است با سرعت 100 مگاهرتز و گذرگاه PC133 برابر با سرعت 133 مگاهرتز است).
همه ماژول‌های SDRAM دارای یک بافر پیش‌فرض یک بیتی هستند و در هر چرخه ساعت یک انتقال را انجام می‌دهند. بسته به ماژول خاص و ترکیب چیپست مادربورد، بعضی اوقات می‌توان از ماژول‌های PC133 در سیستم‌هایی که برای ماژول‌های PC100 طراحی شده‌اند استفاده کرد.
DDR SDRAM
نسل دوم سیستم‌های دارای DRAM هم‌زمان از دوبرابر سرعت داده استفاده می‌کنند. DDR SDRAM در هر چرخه ساعت دو انتقال را انجام می‌دهد (به جای یک مورد، مانند SDRAM معمولی) و از یک بافر دوبیتی برخوردار هستند. ماژول‌های با حافظه 184 پین DIMM از تراشه‌های DDR SDRAM استفاده می‌کنند. در حالی که DDR SDRAM گاهی اوقات در مگاهرتز درجه‌بندی می‌شود، بیشتر از طریق توان عملیاتی MBps درجه‌بندی می‌شوند.
DDR2 SDRAM
نرخ داده دوبرابر SDRAM (DDR2 SDRAM) جانشین DDR SDRAM است. DDR2 SDRAM گذرگاه داده خارجی خود را با دوبرابر سرعت DDR SDRAM اجرا می‌کند و دارای یک بافر چهار بیتی است که عملکرد سریع‌تر را امکان‌پذیر می‌کند.
با این حال، حافظه DDR2 SDRAM تأخیر بیشتری نسبت به حافظه DDR SDRAM دارد. تأخیر اندازه‌گیری مدت زمان دریافت اطلاعات از حافظه است. مقادیر تأخیر معمول برای حافظه DDR2 جریان اصلی CL = 5 و CL = 6 است، در مقایسه با CL = 2.5 و CL = 3 برای حافظه است DDR. ماژول‌های حافظه 240 پین از DDR2 SDRAM استفاده می‌کنند.
DDR3 SDRAM
نرخ داده دوبرابر SDRAM (DDR3 SDRAM) در مقایسه با DDR2 ، DDR3 و با ولتاژ کمتری کار می‌کند. DDR3 همچنین دارای یک گذرگاه داده هشت بیتی است. همانند DDR2 در مقابل DDR ، DDR3 دارای تأخیر بیشتری نسبت به DDR2 است.
دیگر سرعت های معمول برای ماژول های DDR3 SDRAM شامل PC3-8500 (DDR3-1066 ؛ 8500MBps توان عملیاتی؛ PC3-12800 (DDR3-1600) ؛ و PC3-17000 (DDR3-2133) است.
ماژول‌های حافظه از همان نوع با تراشه‌های حافظه سرعت یکسان می‌توانند مقادیر مختلف تأخیر CAS (CL) داشته باشند. CL به‌سرعت دسترسی به آدرس ستون حافظه اشاره دارد. یک CL کمتر دسترسی سریع‌تر از CL بالاتر را فراهم می‌کند. بیشتر، اما نه همه، برچسب‌های ماژول حافظه مقدار CL را نشان می‌دهند. برای ماژول‌هایی که برچسب‌گذاری نشده‌اند، برای بررسی جزئیات شماره قطعه را جستجو کنید.
تنظیمات RAM
تقریباً از همه سیستم‌ها می‌توان با اندازه‌های مختلف حافظه استفاده کرد. با این حال، سیستم‌هایی که برای دسترسی به دو یا چند ماژول یکسان به عنوان یک واحد منطقی واحد (چندکاناله) طراحی شده‌اند، عملکرد سریع‌تری نسبت به سیستم‌هایی دارند که به‌صورت واحدی به هر ماژول دسترسی دارند.
تک کانال
در اصل همه سیستم‌هایی که از SDRAM استفاده می‌کردند سیستم‌های تک‌کاناله بودند. به هر ماژول 64 بیتی DIMM یا SODIMM به‌صورت جداگانه پرداخته شد.
دو کانال
برخی از سیستم‌ها با استفاده از DDR و بیشتر آنها با استفاده از DDR2 یا فن‌آوری‌های حافظه جدیدتر از عملکرد دو کانال پشتیبانی می‌کنند. وقتی دو ماژول یکسان (اندازه، سرعت و تأخیر یکسان) در سوکت‌های مناسب نصب شده باشند، کنترل‌کننده حافظه در حالت interleaved برای دسترسی سریع‌تر به آنها دسترسی پیدا می‌کند. اکثر سیستم‌ها با دو جفت سوکت با رنگ‌های متضاد، عملکرد دو کانال را اجرا می‌کنند.
سازگاری با RAM
وقتی صحبت از حافظه می‌شود، سازگاری مهم است. نوع ماژول حافظه باید متناسب با مادربورد باشد. سرعت باید سازگار باشد و اندازه / ترکیب ذخیره‌سازی ماژول نیز باید با سیستم رایانه شما مطابقت داشته باشد.
برچسب‌های موجود در ماژول‌های لیست تولیدکننده، نوع ماژول، اندازه و سرعت را نشان می‌دهد و در بیشتر موارد مقدار تأخیر CAS (CL) ذکر شده است. اگر می‌خواهید ماژول‌های اضافی در همان اندازه خریداری کنید، می‌توانید برای خرید ماژول‌های اضافی از این اطلاعات استفاده کنید.
برای اینکه بفهمید دقیقاً کدام نوع ماژول حافظه با مادربورد شما سازگار است، به وب‌سایت سازنده حافظه مراجعه کنید و در پایگاه‌داده آن بررسی کنید. حتماً شماره مدل مادربورد یا مدل رایانه را در دست داشته باشید.
اگر حافظه را در سیستمی نصب می‌کنید که از ماژول‌های یک‌طرفه (8 یا 9 تراشه) استفاده می‌کند، ماژول‌های دوطرفه (16 یا 18 تراشه) را به‌عنوان RAM اضافی یا جایگزین نصب نکنید، مگر اینکه مطمئن شوید که در آن سیستم کار می‌کنند.